gsü yanıyor...

canım okulum...
5 yılımı geçirdiğim yer...
mezun olurken son pozlarımızı çektirdiğimiz süslü salon...
142 yıllık bir bina...
dün akşam çıkan bir yangınla...
of..
izlerken yalnızca okulum değil, inanın içim yandı...

Galatasaray'lı olmak garip bir şey...
okulumun taşınacağı,
yerine otel yapılacağı,
gibi spekülasyonlar çok...
ama diyorum ya farklı bir duygu bizimkisi...
benim bu spekülasyonların hiçbirine itimadım yok...
içinde bulunduğum aileye o kadar çok güveniyorum ki,
buna izin verilmeyeceğine o kadar inanıyorum ki…
çünkü bu ailenin kurduğu birlik ve dayanışma o kadar büyük ki...

binanın dışı yapılır, içi de yapılır...
en çok o kitaplara üzülüyorum…
eskisi gibi olması zor o tarihi okuma salonunun...
ama neresinden tutarsak kar...
şimdi büyük iş düşüyor "camia"ya...
birliğe, dayanışmaya…
ve biz mezunlara…
en çok şimdi ihtiyaç var destek olmaya…
dediğim gibi, ben güveniyorum bize, yani Galatasaray'a...

önce...

yangında..

sonra..

ve geriye kalan...