bazen tek cümle..

"Hayatında değil ama yanında olmak istediğim insanlar var."

Dün okuduğum bu tek cümle için formumda olduğum bir gün sayfa sayfa yazı dökebilirim sanırım. Düşündürür beni, cümlelerin böylesi...

İçinde en başta tezatlık var bu cümlenin, yanında olma ama aynı zamanda da hayatına girmeme isteği... Aslında tam benlik bir psikoloji :)

Geçmiş var reddedilmeyen, belki geride bırakılan ama arkayı dönüp de çekip gidilmeyen... Gidilemeyen...

Gelecek var, dürüstlük var, yapılmayan bir haksızlık var, ne kadar iyi olduğunu bilme ihtiyacı olsa da "geçmiştekinin", "şimdikine/gelecektekine" duyulan saygı var, "olması gereken bu" hissiyatı ile birlikte... Saygı belki karşındakine değil sadece, aynı zamanda aynada gördüğüne...

İnsanlık var bence... Artık çoğunluğun uzak kaldığı, nesli tükenen, iyilik var...

Daha bir sürü bir sürü şey var... Ama benim bu sekiz kelime, tek cümleden öğrendiklerimin en önemlisi:

Eğer insan, geçmişine bakıp mutlu oluyorsa; o insan çok şanslıdır. İnsan geçmişine bakıp bu tek cümleyi sarf edebiliyorsa; o insan daha da şanslıdır...

Ben kendimi çok şanslı hissediyorum. Ama şimdi yüzüm yalnızca geleceğe dönük, yeni güzel anılar kaydetmeye gidiyorum...